طراحی داریم،شآه نداره!!

دوره دبیرستان معلم آماری داشتیم که به بد لباس بودن معروف بود، هر هفته که می‌آمد سه رنگ متفاوت به تن می‌کرد، پیراهن بنفش را با کت خاکستری و شلوار آبی ست می‌کرد و هفته بعد شلوار کت هفته قبل را با کت دیگری می‌پوشید. دوستم یک بار می‌گفت: «این دستش رو می‌کنه توی کمدش هرچی به دستش اومد همونو می‌پوشه». در این چند روز با دیدن لباس‌هایی که برای کاروان المپیک طراحی شده بود، خاطرات معلم فقیدمان برایم زنده شد، معلم ما دبیر آمار بود و می‌شد طرز لباس پوشیدنش را به حساب اعتقاد زیادی که به شانس و احتمالات داشت، گذاشت. معلم‌مان هرگز ادعای کذبی در مورد تحصیل طراحی لباس در دانشگاهی که اصلا وجود خارجی ندارد، نکرده بود، نه خودش آدم چندان مطرحی بود و نه چند شاگردی که مجبور بود هر هفته در مورد احتمال شش آمدن تاس با آن‌ها کل‌کل کند اهمیت خاصی داشتند.

لباس کاروان المپیک را که دیدم حدس زدم یک نفر مثل معلم ما که حتی معمول‌ترین نکات پوشش را نمی‌داند دست به چنین جنایتی زده است، البته نه در مقابل چندشاگرد عادی، در برابر آدم‌هایی که از بین 80 میلیون نفر دست چین شده‌اند و قرار است کنار آدم‌هایی مثل خودشان به رقابت بپردازند و نوع نامناسب پوشش درصد زیادی از اعتماد به نفس‌شان را کسر خواهد کرد و باعث خواهد شد یک دنیا، دم گوش هم همان حرفی که دوستم درباره معلم‌مان می‌گفت را زمزمه کنند. خیلی‌ها اعتقاد دارند علاقه و مهارت تنها لازمه موفقیت است در حالی که ظواهر همیشه تاثیر خودشان را حفظ می‌کنند و یک ظاهر متناسب نقش بسزایی در موفقیت و نشان دادن هویت هر فرد و یک جامعه متمدن یا نامتمدن خواهد داشت.

اما من به شخصه با این جور افکار سوسول محور مخالفم! شما فرض کنید سعید معروف با دو متر ریش و آن لباس‌های شلغم شوربا که در این ورژن جدیدش شبیه سالاد شیرازی با پیاز اضافه شده است مقابل چشم رقبا ظاهر شود، کوبیاک لهستانی دیگر چه حرفی برای گفتن در مقابل آدمی که هیچ چیز برای از دست دادن ندارد، خواهد داشت؟ خداوکیلی این آدم ترسناک نیست؟ اعتماد به نفس رقبا را تضعیف نمی‌کند؟ 

با این روند دوراندیشانه‌ی مسئولان، قبل از شروع هر مسابقه‌ای ما برنده مطلق میدان خواهیم بود و همین‌طور طلا درو خواهیم کرد، حالا باز شما بگوید آن خانم و آقای طراح مدل، لباس کاروان المپیک را از دیوار مهربانی برداشته یا خندوانه زیاد نگاه می‌کرده و می‌خواهد که جوان‌های خلاق کشورمان منزوی و معتاد شوند!