حواس پرتی

تا به حال شده یواشکی کسی را دوست داشته باشید و آن آدم آن قدر حواسش پرت باشد که نتوانید درصدی از دوست داشتن هایتان را رو کنید؟ حواس پرتی! بله انگار هیچ کلمه‌ای بهتر از این نمی‌تواند حق مطلب را ادا کند. یک وقت‌هایی جدی جدی حواست سرجایش نیست و متوجه لبخند آدمی که در چند قدمی‌ات نشسته نمی‌شوی، متوجه نمی‌شوی مخفیانه نگاهت میکند و برای بهتر شنیدن صدایت گوش‌هایش را تیز کرده است. گاهی وقت‌ها آن قدر سرت گرم حساب و کتاب و ور رفتن با آدم‌هایی است که دوستت ندارند، که همه چیز را از دست می‌دهی. رفیق عجب معضل کله گنده‌ای داری! حواست که پرت است نشانه‌های علاقه مندی آدم‌ها را دریافت نمی‌کنی، دوست داشتن های یواشکی آدم‌های محتاط را کشف نمی‌کنی و همین که به خودت بیایی می‌بینی اصلا نمی‌دانی، چه کسی بیشتر با تو مهربان بوده و چه کسی هنگام هم صحبت شدن با تو تارهای صوتی‌اش از جایشان در می‌روند و چه کسی رنگ نگاهش وقت تماشای تو شیرین تر می‌شود. نمی‌فهمی کدام یک از آدم‌هایی که گردت حلقه زده‌اند، روزی دلشان برایت رفته است. می‌بینی حواس پرتی چه بلایی سر تو آورده؟! شاید تو با همین آدمی که نمی‌شناسیش خوشبخت ترین موجود زنده دنیا می‌شدی و حالا دست‌هایت از این حجم عظیم خوشبختی تهی مانده است.

کاش به آدم‌های دور و برت مهربان‌تر نگاه کنی...