دیگر سیگار نمی‌کشید

پسرک تازه سیگارش را ترک کرده بود، پوست سبزه اش را آفتاب و مصرف سیگار تیره تر کرده بود، حال خوبی نداشت و صورتش غاز کشیده بود. زیر چشم هایش گود افتاده بود و حالا دیگر هیچ میلی به کشیدن یک نخ سیگار دیگر حس نمی‌کرد. انگار هرگز سیگار نکشیده بود، از روز اول هم رغبتی برای دود کردن سیگار نداشت،این بی‌ریشگی داشت تمام روحش را خشک می‌کرد، سست بود، تحمل نداشت.
دنیا که به او پشت کرد دستش را به تمام بی‌میلی هایش آلوده کرد، حتی بی‌هیچ علاقه‌ای سعی کرد آدم خوبی نباشد.
حالا دیگر ترک کرده بود، اگر بشود به دو روز دوری از سیگار ترک گفت. دو روز بود که هیچ دودی از ریه های زخم خورده اش پایین نرفته بود، درست مثل آبی که می‌نوشید.
ال سی دی را روشن کرد، صدای آهنگ را بلند کرد، پنجره های باران خورده می‌لرزیدند و دانه‌های درشت باران مثل دانه‌های گندم روی شیشه بالا و پایین می‌پریدند

پسرک کنار پنجره مغازه نشست، آرنج هایش را روی ویترین تا خرخره پر پنکک تکیه داد، خواننده‌ی فرنگی فریاد میزد و پسرک حتی یک کلمه از جملات آهنگ را نمی‌فهمید، تنها می‌دانست که این آهنگ نافهم ترین آهنگ وحشیانه‌ای است که اشکش را در می‌آورد

از پنجره به مردمی که زیر باران دست هایشان را حایل کرده بودند و به این سو و آن سو می‌دویدند دوخت، به آن‌هایی که  زیر برآمدگی دیواری پناه گرفته بودند، خیره شد، سعی کرد چهره ی دخترک را بیاد بیاورد، اما خماری مغزش را کند کرده بود. پشت پرده‌ای از اشک و بارانی که شیشه‌ی مغازه را مات کرده بود صورت دخترک را دید، دخترک بیرون زیر باران ایستاده بود، لبخند می‌زد و دست تکان می‌داد، پسرک سراسیمه از روی چهارپایه‌ای که رویش نشسته بود پایین پرید ، آنقدر بی‌هوا بود که نفهمید چطور پهلویش به چهار گوشه تیز ویترین گرفت و چه دردی در تمام بدنش پیچید. در مغازه را باز کر و بیرون رفت.در را باز کرد و بیرون رفت. در یک چشم برهم زدن خیس خیس
شده بود و هیچ اثری از دخترک نبود
دخترکی که همیشه با آن صورت پر از مهربانی از مقابل شیشه مغازه رد می‌شد و گاهی یواشکی نگاهش می‌کرد...